فاطمیه -(فاطمیه شد - دل پریشونه )

156

فاطمیه شد - دل پریشونه

آسمونم از - غصه گریونه

همه عالم - سینه زن میشه

وقتی که زهرا - نوحه میخونه:

"جَمَعوا الحَطَبَ الجَزل عَلی بابِ داری ..." *

هیزم آوردن

دست بسته علیمو کشیدن بردن

غربتو‌ دیدن

ولی مردم به جای یاری خندیدن ۲

(وای / یا رسول الله

شد ادا آخر / حقِ ذِی القربی) ۲

این چه رسمیه؟ - اف به تو دنیا

آتیش و جنت؟! - سیلی و حورا؟!

واژه ها دارن - همه می‌سوزن

وقتی که مقتل - میرسه اینجا:

"وَ النَّارُ تُسْعَرُ وَ تَسْفَعُ وَجْهِي ..." *

شعله زد آتیش

عاقبت تبانی کرد با لگد آتیش

دود بود و دود

هیچ رحمی نمی کرد آتیش نمرود ۲

(وای / عاقبت در سوخت

من توی آتیش / ولی حیدر سوخت) ۲

چی بگم از این - غم بی تکرار

راز ناگفته است - قصه ی مسمار

هنوز انگاری - از دل تاریخ

داره می خونه - مادری غمخوار:

"رَکَلَ البابَ بِرِجلِهِ فَرَدَّهُ عَلَی" *

با لگد در زد

نالمو شنید ولی باز مکرر زد

توو سکوتی سرد

رد شدن از روی در چل نفر نامرد ۲

(آه / "وَ أنا حامل"

بچمو گرفت ازم / ضربه قاتل) ۲

* فجمعوا الحطب الجزل على بابى // بر در خانه ام هيزم و خاشاک آوردند.

* وَ النَّارُ تُسْعَرُ وَ تَسْفَعُ وَجْهِي // در حالی که آتش شعله ور بود و حرارتش صورتم را می سوزاند.

* رَکَلَ البابَ بِرِجلِهِ فَرَدَّهُ عَلَیَّ // با پایش به درب لگد زد و درب را به روی من به عقب فشار داد و باز کرد.

بر اساس روایت بیان ماجرای هجوم به بیت وحی از زبان فاطمه سلام الله علیها

?در کتاب” ارشاد القلوب” ابی محمّد حسن بن محمّد دیلمی (متوفّای ۷۷۱ هـ) ، داستان به آتش کشیده شدن در خانه ی حضرت زهرا و وقایع مربوطه را از زبان خود حضرت زهرا (س) نقل میکند.