فرات از یاد برده مستی خم غدیرش را
شکسته چون حریم کوثر و خیر کثیرش را
امام تشنه کامی آسمان را تار میبیند
به او نوشانده یک دریا عطش های کویرش را
اگر چه ناله ی "مُنُوا عَلی بنِ المُصطفی" سر داد
ولی خواهش نکرده کم، شکوه کم نظیرش را
نشد مقبول بزمش، یاری پیغمبران حتی
در آغوشش گرفته یاری طفل صغیرش را
صدای گریه ی او نظم لشکر را به هم میزد
قتیل اشک آورده است، سرباز دلیرش را
علی، انسش به مرگ از شیر مادر بیشتر باشد
دوباره کوفه میبیند سر منبر امیرش را
گلوی کودکی های علی اکبر به غارت رفت
نشد تا بشنود دنیا اذان دلپذیرش را
گلویش "خطبه ی نورانیه"? می خواند تا محشر
عوض می کرد اگر تیر سه پر قدری مسیرش را
تصور میکنم که کودکانه، لحظه آخر
گرفته جای انگشت رقیه چوب تیرش را
خوشا طفلی که در بین مزارش تا خود محشر
گرفته در بغل بابای در بین حصیرش را
? خطبه نورانیه منسوب به امیرالمومنین علی(ع) است
که در آن اوصاف و شخصیت حقیقى امام معصوم و شرایط
ایمان و اوصاف مؤمن و چگونگى کسب معرفت نسبت به
امام را بیان فرموده اند.
- جمعه
- 26
- آبان
- 1402
- ساعت
- 14:58
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
محسن حنیفی
ارسال دیدگاه