تو یار خراسانی رهبر بودی
دل را زمراد همگان بربودی

معشوق تو خادمی مردم بوده
در خدمت خود راه نویی بگشودی

برسینه مدال نوکری داشته ای
تو خدمت زوار رضا(ع) بنمودی

با اینکه به تو طعنه بیجا بزدند
دانم که همه طعنه زنان بخشودی

هنگام شهادتت چو مولات علی
یک فزت و رب گفته، سپس آسودی

یاد همه آمده بهشتی زیرا
تو صاحب مظلومیتی مشهودی

ذریه ی زهرایی وهمچون مادر
هنگام عروج،غرق آتش بودی

هرگز نرود ز خاطر ما یادت
ای آنکه برای دیگران محمودی

شعر:اسماعیل تقوایی