هجر یاران

*

به اشک دل چو می شویم غبار جام عشقم را

ز خون آغشته می بینم سراسر دام عشقم را

رگم پر گشته از شور شهیدان بلا دیده

مثال اکبر و بوالفضل درد کربلا دیده

رگم  پر گشته از سوز هزاران عود صحراها

دلم در موج می غلطد خروشان مثل دریاها

بسی نامرد هستم گر شرف بر آب بفروشم

وَ درد و داغ یاران را به هر ارباب بفروشم

اگر ما زنده ایم اکنون به خون عشق یارانست

مبادا بی ثمر گردد همان شوری که در جانست

ز بند خوی بیدادی کنون آزاد باید شد

درین دنیای بی مقدار یار داد باید شد

چه خوش گفتا بسیجیِ شهید، همسنگر نازم

زمانی که سفر می کرد و می گفت از غم رازم:

تفنگم بوی محشر با هوای کربلا دارد

جدای قافله زین پس نوای نینوا  دارد

اگر عارف شوی بر حال می دانی چه می گویم

ز درد هجر یاران و هوای جبهه می گویم

دادا بیلوردی.