ای معلّم ای عزیز

ای همیشه با جهالت در ستیز

روزگارت آفتابی باد و دنیایت زلال

تا قلم شد دست تو از تیغ، تیز

گشت تاریکی مریض

*

روشنی دادی مرا

تربیت کردی در آبادی مرا

با سه بخش «آ» و «زا» و «دی» گشودم بال و پر

دادی آندم درس آزادی مرا

یک جهان شادی مرا

*

خانه ات آباد باد

از تو هر عصر و زمانی یاد باد

ای معلّم ، ای  چراغ ِ زندگانی  و وجود

غصّه هایت یک به یک بر باد باد

بر تو از حق یاد باد

*

شادمان باشی تو را

محترم در هر زمان باشی تو را

ای معلّم ، ای جهانی  پُر ز لذّت های  تو

در مقام عارفان باشی تو را

جاودان باشی تو را

*