به پیرُوانِ سقیفه به احترام و ادب
یکی دو جمله بگویم، در این سپیدیِ شب
به گفته ی علمای بزرگوارِ شما
زِ شرحِ رحلتِ اوّل، زمامدارِ شما
زمان مرگ، ابوبکر، زد به خلق، تَشَر
که تا وصیّ خلافت شود پس از وِی، عُمَر
نه اینکه بعدِ پیمبر، به امر، تمکین کرد!!!
برای بعدِ خودش هم خلیفه تعیین کرد
سؤالِ من زِ شما این بُوَد عزیزانم
اگر چه پاسخِ آن را نگفته می دانم
چطور شد؟ که ابوبکرِتان در اوجِ یقین
برای خویش نموده ست، جانشین تعیین
ولِیک احمدِ محمود، شَمسِ زُهد و جهاد
برای بعدِ خودش جانشین قرار نداد!!!
عجیب هست!! ابوبکر، ممکن است مگر؟؟؟
شود به عقل و ذکاوت، فُزون ز پیغمبر؟؟؟
بیا بدونِ تعصّب نگر به اصلِ سؤال
که تا رسی به مقامات درکِ فرضِ مَحال
نَما برادرِ من! لحظه ای، شبی، سحری
به کُنهِ آیه ی اَکمَلتُ دینَکم، نظری
به بحثِ برتری عقلِ هر که بر احمد
زِ هر طرف نگری جور در نمی آید
غدیر، پس زِ چه رو اینچنین سخن گفتید؟
خودِ شما، بَخّن یا ابالحسن گفتید
چه شد ارادتتان بر وصیّ پیغمبر؟؟؟
چه شد غدیر و چه شد جانشینیِ حیدر؟؟؟
پس از نبي زِ چه رو راهیِ سقیفه شدید؟
خلافِ خواستِ احمد، چرا خلیفه شدید؟
چرا به چهره ی خود از جفا نشانه زدید؟
چرا به فاطمه سیلی و تازیانه زدید؟
به جامِ آدمیت، جُرعه ی کُمِیت چه شد؟
سفارشاتِ مَوَدّت به اهلِ بیت چه شد؟؟؟
که خونجگر بِنِمودید علیِ تنها را !!!
چرا مقابلِ زینب، زدید زهرا را؟؟؟
- دوشنبه
- 26
- شهریور
- 1403
- ساعت
- 19:58
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیر عباسی
ارسال دیدگاه