بند اول:
به یاد روضه هات چشام خیسه
هرجایی که قدم زدم آقا
وقتی میون موکبات هستم
حس میکنم تو حرمم آقا
موکبات چقد برو بیا داره
واسه دردای همه دوا داره
با ما همسفر میشه مشایه
هرکسی که شوق کربلا داره
موکبات داده بال و پرم
ما رو میندازه یادحرم
➖➖➖
بند دوم:
خستگیام فدای زوارت
سر میذارم به پای زوارت
نذر توئه همه کس و کارم
جونم کمه برای زوارت
شامل لطف و عنایت شمام
من که مدیون محبت شمام
سختیای موکبات شیرینه
افتخارم اینه خدمت شمام
خاکای موکبت کیمیاس
نوکریت عزت خادماس
بند سوم:
وقتی که موکب تو شد برپا
تا رسیدیم خدمت زائرها
آبله ی پاهاشونو دیدیم
یاد رقیه افتادیم اینجا
مثل مادرش خمیده قامتش
فدای کبودیای صورتش
کاشکی ما مثل رقیه بین راه
بمیریم همه برای غربتش
الامان الامان الامان
عمه جان امام زمان
مهدی_کبیری
نجف اشرف 15صفر1445
منبع جواز نوکری
@javazenokari
- پنج شنبه
- 5
- مهر
- 1403
- ساعت
- 13:5
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مهدی کبیری
ارسال دیدگاه