نیمهٔ ماهِ خدا؛ شیرخدا بابا شد
حضرتِ فاطمه(س) مادر شد و عیدِ ما شد
رویِ لب های مدینه گلِ لبخند نشست
رطبِ باغ علی(ع) پُر ثمر از فردا شد
باز هم نیمهٔ ماه رمضان مثل قدیم
بزم افطاریِ ما نذرِ حسن(ع) برپا شد
از اجابت هایِ نیم نگاهش یک عمر
بُخل؛ بخشندگی آموخته و دریا شد
خانه اش هست کرَمخانهٔ دارالإحسان
دربِ آن باز، به رویِ همهٔ دنیا شد
آمده بانیِ اصلیِ همه-خیریه ها
داد وقتی صدقه؛ دفعِ بلا معنا شد
تا که با مردِ جزامی سرِ یک سفره نشست
شیوهٔ مِهر و محبت به گدا پیدا شد
عیدی آورده به عشق حسن(ع) اینبار حسين(ع)
شبِ میلادِ برادر، چه شبی زیبا شد
دور شش گوشه شلوغ است، به جبرانِ بقیع
کربلا؛ ناب ترین عیدیِ نوکرها شد
یک نفر کاش بگوید که به دستانِ ظهور
حاجتِ ساختنِ صحنِ حسن(ع) امضا شد!
- چهارشنبه
- 9
- آبان
- 1403
- ساعت
- 12:42
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه