سرتاسرِ قم را غمی در بر گرفته
آرامِشَش را آه شعله ور گرفته
از داغِ معصومه سلام الله؛ حتی
خاکِ کویر از ابر؛ چشمِ تر گرفته
هفت آسمان با اهلِ خود مشغولِ گریه ست
قلبِ علی-موسی الرضا(ع) دیگر گرفته
سخت است داغِ خواهری هجران کشیده
جانِ برادر را دلی مضطر گرفته
خاموش شد خورشیدِ بیت النور امشب
حال و هوایِ صحنهٔ محشر گرفته
از دست داده حضرتِ بنتُ الهُدی را
بر دوش خود آیاتی از کوثر گرفته
سِرّ نجابت بود و رفت و دستِ تقدیر
از دخترانِ شیعه؛ تاجِ سر گرفته
در صحنِ آیینه به همراهِ ملائک
موسی بن جعفر(ع) روضهٔ دختر گرفته
از داغ دختر، خوانده اما در حقیقت
قلبش برایِ غربتِ مادر گرفته
آن مادری که بعدِ ضربه خوردن از "در"
سردردهایِ سخت در بستر گرفته
وضع وخیم زخم میخِ بی مروّت
لبخند را از صورتِ حیدر گرفته!
- چهارشنبه
- 9
- آبان
- 1403
- ساعت
- 17:52
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه