وای از، آن ساعتی که عصر غیبت شد شروع
سال‌های سختِ بیتابی و غربت شد شروع
ظلم همواره به هر جایِ زمین اُتراق کرد
زخم بر مظلوم زد! صبرِ جهان را طاق کرد
قلبِ تاریخِ زبان بسته کماکان شد حزین
بیشتر آنجا که شد آغاز؛ غصبِ سرزمین
آنکه دائم کارش انکارِ امام غایب است
نامش اسرائیل و فامیلش #رژیم_غاصب است
آمد و از نقشهٔ ابلیس استقبال کرد
قبله گاهِ اوّلِ اسلام را اِشغال کرد
عشق را با قتلِ عام مستمر؛ محکوم کرد
عده ای را از سکونت در وطن محروم کرد
با جنایت دم به دم انداخت در خون؛ قدس را
با غضب آمد تصاحب کرد صهیون؛ قدس را
هست فنّ و حرفهٔ دیرینه اش کودک کشی
رو به موت است و پس از این هست حالش ناخوشی
میزند آخر به جانش آتشی را شعله ور
آن نمازِ خوانده در آوار و در خون غوطه ور
ظلم؛ مستأصل شد و در امتداد سنگ ها
در طلوعی دلنشین #طوفان_الاقصی شد به پا
دید با چشمانِ خود آخر قیامی سخت را
دید صهیونیست آری انتقامی سخت را
چونکه حق هرگز نخواهد شد ضعیف و منزوی
شد فلسطین؛ مرد میدان و هر آیینه قوی
کارشان در اوجِ غم؛ صبر و توکل میشود
تا شوند آزاد؛ هنگام توسل میشود
در دلم آشوب...بر لب؛ آهِ سرد آورده است
بغض باران-زا گلویم را به درد آورده است
باز قلبم راهیِ شهر مدینه میشود
یادِ لحظاتِ جسارت غرقِ کینه میشود
چشم هایم در خودش جا داده، داغ کوچه را
اشک می ریزم دوباره اتفاق کوچه را
اتفاقِ جانگدازی که گریزِ روضه هاست
بانیِ بی منّتِ بزم عزیزِ روضه هاست
آسمان، رنگش کبود و خاک، رنگش زرد شد
نبض کوچه ایستاد و دستِ مادر سرد شد
آمد آنکه با قساوت عُلقه و پیوند داشت
آنکه از #غصب_خلافت بر لبش لبخند داشت
در لباس ظلمت و در قالبِ یک راهزن
راه را نامردِ پستی؛ بست بر أمّ الحسن(ع)
عرش أعلی را گرفت و نُه فلک را غصب کرد
ناجوانمردانه با سیلی #فدک_را_غصب کرد
خورد بر دیوار مادر! قسمتش شد حالِ زار
ضجه زد در هر قدم بر چادرش گرد و غبار
سمتِ خانه داشت برمیگشت با چشمانِ تار
روزگار ای روزگار ای روزگار ای روزگار
خاطراتِ تلخ...حسرت... کاشکی میشد سپر...
غربتِ مادر؛ نخواهد رفت از یادِ پسر
پیر شد! دنیا برایش ذره ای ارزش نداشت
مجتبی(ع) از داغِ مادر یک شب آرامش نداشت
هیچ داغی اینچنین سنگین و بی اندازه نیست
غصب تکراریست! هرگز اتفاقی تازه نیست!
- پنج شنبه
- 10
- آبان
- 1403
- ساعت
- 12:13
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه