بانی ناب ترین نوعِ محبت هستی
تو گلِ سرسبدِ عالم خلقت هستی
أنبیا غبطه به زیباییِ دینت خوردند
آخرین سلسله ی اصلِ نبوّت هستی
هست حرف دلِ هر دخترکِ زنده به گور
ابرِ بارانی و إحیاگرِ رحمت هستی
شهر یثرب به خدا قبلِ تو دلسوز نداشت
یامحمد(ص) به خدا عینِ مودّت هستی
متولد شدی و شد متزلزل کسری
گفت شقُّ القمر این را که؛ قیامت هستی
پادشاهان همه با آمدنت لال شدند
چونکه پیغمبری و صاحب کسوت هستی
روزِ میلادِ تو خاموش شد آتشکده ها
تا بدانند همه؛ قاتلِ ظلمت هستی
حالِ بتخانه شد آشوب، هُبل خورد تَرَک
کعبه فهمید که تو شرطِ عبادت هستی
یادگار تو اذانی ست مزیّن به علی(ع)
نقطه ی وصلِ رسالت به ولایت هستی
آمدی تا که علی(ع) عشقِ فراگیر شود
از همین زاویه قرانِ تو تفسیر شود
آمدی تا که بگویی ولی الله علیست(ع)
در دلِ ظلمتِ شب نورِ سحرگاه علیست(ع)
از همان قبلِ رسالت به خدا میگفتی
حق علی(ع)کعبه علی(ع)قبله علی(ع)راه علیست(ع)
ثروتش هست قناعت، کرَمش اجدادی ست
ای سلاطینِ گدازاده؛ شهنشاه علیست(ع)
غبطه خورده ست به تیغِ دو دمش عزرائیل
بر سرِ خیبریان ضربه ی ناگاه علیست(ع)
آنکه از حاجتِ ناگفته ی هر چه سائل
هست هر لحظه و هر ثانیه آگاه علیست(ع)
جان به لب میرسد و طبقِ قرارِ ازلی-
حضرتِ منجیِ آن ساعتِ جانکاه علیست(ع)
ذکر نامش سببِ امنیت و آرامش
کنجِ امواجِ بلا ناجیِ دلخواه علیست(ع)
نورِ ذاتش شده تکثیر شبیه خورشید
ششمین عشقِ خدا آمده و آمده عید
آسمان بر لبِ خود ذکرِ سلام آورده
عطرِ خوش رنگ و لعابی به مشام آورده
ای ملائک خبر این است که از عرش برین
باقرَ العلم نبی(ص) ماهِ تمام آورده
مثل هر سال، دوباره شبِ میلادِ پسر
سفره انداخته! انواع طعام آورده
غیر از اینجا که شود پیش همه خلق عزیز
عاشقش روزِ جزا نیز؛ مقام آورده
دارد از عمقِ زمین هلهله برمی‌خیزد
گل شکوفا شده، لبخندِ مدام آورده
باز هم مذهبِ بر حق؛ به جهان شد اعلام
باز هم شیعه ی خوشنام؛ امام آورده
وقتِ پابوسی اش از عرش؛ خدا دستادست
دورِ گهواره اش آیاتِ عظام آورده
شب سفر کرده و خورشید رسیده ست سریع
صبحِ صادق(ع) شده در هفدهم ماهِ ربیع!
- پنج شنبه
- 10
- آبان
- 1403
- ساعت
- 18:54
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه