زینب(س) آمد تا فقط بر پا کند رسم وفا
خواهری جایِ خودش! شد یاورِ خونِ خدا
با خودش از خیمه آورده ست بیرون دو سپر
می برَد هر دو پسر را با خودش سمتِ منا
میشود با این دو قربانیِ در راهِ حسین(ع)
حج او مقبول؛ دور کعبه نه! در کربلا
کرده جای سنگ، هر لحظه امامش را طواف
شد امامش هم حرم، هم مروه، هم سعی و صفا
غربت و دلواپسی را از برادر دور کرد
با خود آورده برایش دو عزیزِ آشنا
عشقِ دایی جانشان یک عشقِ مادرزادی است
تربیت کرده ست مادر عاشقانه هر دو را
عاقبت أبناء زينب(س) راهی میدان شدند
عاقبت رفتند لب تشنه به میدانِ بلا
هر دو را با هر چه میشد بر زمین انداختند
آن حرامی هایِ در ظلم و جنایت ها، رها
کینه هایِ کهنه ای که داشتند از فاطمه(س)
راهیِ شمشیر شد با ضربه هایِ بیهوا
تیر می بارید با خشم و دلش آتش گرفت
هدیه هایِ خواهرش را دید زیرِ دست و پا
با دلی بیتاب خواهرزاده ها را بوسه زد
شد حسين بن علی(ع) درگیرِ اشکی بیصدا
جای جایِ پیکرِ هر دو به خون آغشته شد
با چه حالی، هر دو جان دادند زیرِ نیزه ها
زحمتش آخر ثمر داد و شده نذرش قبول
در زمینِ کربلا زینب(س) شده حاجتروا!
- شنبه
- 12
- آبان
- 1403
- ساعت
- 12:36
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه