محرمانِ این حرم هستیم با أُم‌الْبَنِینَ
معنیِ یافاطمه یعنی که یا أُم‌الْبَنِینَ
عقل از درکِ مقامات بلندش عاجز است
عشق می‌گوید سلام‌الله عَلیٰ أُم‌الْبَنِینَ
زائرِ زهرا فقط این راز را فهمیده است
مصطفی بالاسر و پایینِ پا أُم‌الْبَنِینَ
مرقدِ این فاطمه پایینِ پای فاطمه است
نیست از آن قبرِ پنهان راه تا أُم‌الْبَنِینَ
زندگی‌ات شد علی و بندگی‌ات شد علی
آمدی تا قُرب تا حق تا خدا أُم‌الْبَنِینَ
با تو باید دید زهرایی شدن زینب شدن
با تو باید خواند ما اَدراک ما أُم‌الْبَنِینَ
در نجف نقشِ ضریحِ مرتضی یافاطمه است
در حرم دیدم به ایوانِ طلا أُم‌الْبَنِینَ
ابتدای این غزل از بیتِ زهرا شد شروع
ابتدایی که ندارد انتها أُم‌الْبَنِینَ
آمدی گفتی به اذن‌الله عشق آغاز شد
نامِ تو شد مادرِ آیینه‌ها أُم‌الْبَنِینَ
از همان روزی که زینب گفت مادرجان به تو
از همان روزی که دختر شد تو را أُم‌الْبَنِینَ
مادری کردی برای تشنگی‌های حسین
مادری کردی برای مجتبی أُم‌الْبَنِینَ
با کنیزان می‌نشستی و کنیزی کرده‌ای
از خودت حتی زِ نامِ خود رها أُم‌الْبَنِینَ
"ای تمامِ مادران قربان این نامادری"
ای پس از سوءُ القضا حُسن القضا أُم‌الْبَنِینَ
چهار فرزندت فدای چهار فرزندِ علی
زندگی را ساختی با هشت تا أُم‌الْبَنِینَ
آه از روزی که آمد بِینِ آغوشت حرم
تکیه می‌دادی پس از آن بر عصا أُم‌الْبَنِینَ
در میانِ کاروانِ بچه‌هایت رفتی و...
یک نفر اما ندیدی آشنا أُم‌الْبَنِینَ
تا که گفتی پیرزن دنبالِ زینب آمدم
گفت حق داری که نشناسی مرا أُم‌الْبَنِینَ
جانِ من داغِ کجا اینقدر پیرت کرده است
گفت رفتم قتلگاهِ کربلا أُم‌الْبَنِینَ
ای بلا دیده کدامش در کجایش سخت بود
گفت : وای از شام از شامِ بلا أُم‌الْبَنِینَ
کربلا بود و هجومِ نیزها در نیزها
شام بود و ضربه‌هایی بی هوا أُم‌الْبَنِینَ
کربلا و خندها بر رو زدن‌های حسین
شام بود و ناسزا در ناسزا أُم‌الْبَنِینَ
خوانده‌ای وَیلی عَلیٰ شِبلی علیکَ یاحسین
خوانده‌ای لا تَدْعُوِنِّی وَیْکِ یا أُم‌الْبَنِینَ
(حسن لطفی ۴۰۱/۱۰/۱۶)
- شنبه
- 24
- آذر
- 1403
- ساعت
- 19:9
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسن لطفی
ارسال دیدگاه