اى آن كه بود منزل و مأواى تو چشمم
  بازآ! كه نباشد به جز از جاى تو چشمم
در راه تو، با دیده حسرت نگرانم
دارد همه دم شوق تماشاى تو چشمم
گر قابل دیدار جمال تو نباشد
اى كاش كه افتد به كف پاى تو چشمم
تا چند دهى وعده دیدار به فردا
شد تار، در اندیشه فرداى تو چشمم
تا كور شود دیده بدخواه تو، بگذار
یك لحظه فتد بر قد رعناى تو چشمم
تا عكس تو، در آینه دیده ام افتد
بازست هماره به تمنّاى تو چشمم
بازآى و قدم نه به سر دیده، كه شاید
روشن شود از پرتو سیماى تو چشمم
چون دیده نرگس كه شد از روى تو روشن
دارد هوس نرگس شهلاى تو چشمم
منبع:حسینیه