در گوشه ميخانه نشستيم و پياپى
سر مست تو بوديم و نخورديم دگر مى
تا خاطرمان هست تو در خاطر مايى
اى عشق همه دل به تو داديم ولى كِى؟
باشد همه عمر من اى دوست حرامم
یک ثانیه از عمرم اگر بی تو شود طی
نى بر گلويت بوسه زد و ديگر از آن پس
نشنيده به جز آه، كسى از نفس نى
پاداش سرت مزرعه گندم رى بود
حتى نرسيدند به مشتى ز جوى رى
من دست طلب سوى كسى جز تو نبردم
اى سرورم! اى دلبرم! اى تاج سرم! اى . . .
یاسین قاسمی
- سه شنبه
- 10
- تیر
- 1404
- ساعت
- 13:31
- نوشته شده توسط
- ياسين قاسمى
- شاعر:
-
یاسین قاسمی
ارسال دیدگاه