ای که نامت حک شده بر لوحِ تقدیرم حسین(ع)
سرنوشتم را ببین! خیلی زمینگیرم حسین(ع)
بال و پرهایم شکسته، خسته ام از این قغس
سالیانی میشود از زندگی سیرم حسین(ع)
نفْس؛ این مکّارِ لاکِردار پاپیچم شده
راحتم کن از اسارت! بینِ زنجیرم حسین(ع)
دائماً باید-نباید! لحظه لحظه بازخواست...
با خودم بیش از همه والله درگیرم حسین(ع)
بینِ خوبانت خجالت میکشم از معصیت
روسیاهم! تیره و تار است تصویرم حسین(ع)
من همان کهنه گلیمَم که طلب کرده رفو
از قضا در دستِ تو افتاده تعمیرم حسین(ع)
خوب خواهم شد! ببین برگشته ام مانندِ حر
درس هایِ کربلایت داده تغییرم حسین(ع)
غیرِ هیئت؛ خوش نیامد به مَذاقم هیچ جا
هیچکس اینجا نخواهد کرد تحقیرم حسین(ع)
در میان روضه با هر قطره اشکم بارها
چشم پوشی کرده ای از جرم و تقصیرم حسین(ع)
از کراماتَت شنیدم؛ شد یقینم بیشتر
مطمنّم حاجتم را از تو میگیرم حسین(ع)
میزنی امضا شهادتنامه ام را عاقبت
من برایت غرقِ خون! یکروز میمیرم حسین(ع)!
- پنج شنبه
- 19
- تیر
- 1404
- ساعت
- 19:42
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه