مدح و میلادیه حضرت امیرالمومنین علی (ع) 

گریز به حضرت زهرا(س)

تو آمدی که به این خاک مرده جان بدهی

قدم زنی به زمین جان به این جهان بدهی

.

دو قبله روی زمین چون نمیتوان باشد

شکاف خورد حرم تا تو خود نشان بدهی

.

خوش آمدی به تراب ای ابوتراب آقا

که روی مأذنه ها جان به هر اذان بدهی

.

قدم به روی زمین مینهی و عمری هم

که افتخار حضورت به خاکیان بدهی

.

تصدق سرتان رزق عالمی برسد

تو آمدی که به ما بلکه آب و نان بدهی

.

خدا سپرد ، ملائک به امرتان باشند

به هر کدام خودت قدرت و توان بدهی

.

خدا سپرد که استاد جبرئیل باشی

دروس وحی و وظایف در آسمان بدهی

.

و یا که مالک دوزخ به امرتان باشد

بگیرد و برهاند ، تو سر تکان بدهی

.

خدا سپرد به پیغمبران به جز احمد

که درس علم عیان یا که هم نهان بدهی

.

تو آمدی که اگر هر نبی به مشکل خورد

مدد رسانی و یاری همان زمان بدهی

.

میان معرکه میگفت به عجز عزرائیل

به گرد پات رسم گر کمی امان بدهی

.

تو "نون" بین "لنا"یی ولی نفهمیدند

که "لا" به هست فلانی و هم فلان بدهی

.

خود خدایی و یا که بشر ؟! خودت باید

 برای درک ،خودت فهم بی کران بدهی

.

گرفته غصه و بغض و غمی گلویم را

بیان کنم اگر آن قدرت بیان بدهی

.

میان معرکه ها نه …. ولی مقدّر بود

به صبر در غم زهرا که امتحان بدهی

.

زدند پیش نگاهت غلاف را تا که

میان کوچه تورا بشکنند و جان بدهی

.

چه کرد با تو زمانه که وقت تلقینش

نشد که دست ورم کرده را تکان بدهی

.

.

به خاک پات چو سگ پوزه میکشد "زائر"

مگر کرم کنی و تکّه استخوان بدهی

رامین برومند(زائر)

insta:@zaer.poet

۱۴۰۴/۱۰/۰۶

۱۲:۰۰