امشب شب مبارک احیـای انبیاست
زیــرا شـبِ ولادت آقــای انبیـاست
در یک وجـود، جلوه کند عالم وجود؛
در یک جمال، صورت زیبای انبیاست
عید بزرگ جان جهـان و جهانِ جان،
عید خـدا و سیّد و مـولای انبیاست
دوران غـربت بشـریت سرآمده
یعنی شب ولادت پیغمبر آمده
امشب خدا به اهل زمین، آسمان دهد
ملک وجـود را شــرف جـاودان دهد
امشب خدا جمال دل‌آرای خویش را،
بـا روی دلربـای محمّـد نشـان دهد
با پرتـو جمـال منیـر رسـول خویش،
تا صبح حشر، نور به چشم جهان دهد
جان در طبق نهید که میلاد احمد است
اعـلان کنیـد بـر همه: عیدِ محمّد است
امشب خـدات رشـکِ قمـر داد آمنه!
با حُسن خویش بر تو پسـر داد آمنه!
نُه مـاه انتظـار کشیـدی بـه شوق او
تـا نخــل آرزوی تـو بــر داد آمنـه
فرزند تو گرامی و نامش محمّد است
این مـژده را خـدات خبـر داد آمنه
اینک تو را ولادت احمد مبارک است
بـر احمـد تو نام محمّد مبارک است
ای آمنـه! محمّدِ تــو، مظهـر خداست
رخسـار کبریایــیِ او منظـرِ خـداست
همچون کتاب وحی بگیرش به روی دست،
سر تا قدم ببـوس که پیغمبر خداست
تـا روز حشر بـر همـه پیغمبـری کند،
گفتـار وحـی او، سخـن آخـرِ خداست
آیینــۀ تمـام‌نمــای خـداست ایـن
پس آمده است و پیش‌تر از انبیاست این
ای آمنـه! محمـدت از انبیـا، سـر است
این بـر همه پیامبـران هـم پیمبر است
قرآن او -که وحی الهی ست- شاهد است
این از پیمبـران اولـوالعظم، برتــر است
قدر و کمال و شأن و جـلال و مقـام او
حتی در انبیـای سلف، فـوق بـاور است
این طفل نه- که قافله‌سالارِ انبیاست
آگاه باش هر نفسش، وحی کبریاست
ای کعبه! پیش پای محمد قیام کن
دورش طواف آور و کسب مقام کن
غار حرا بـه شوق وی آغوش برگشا
ماننـد کوه‌هـا به محمّد سـلام کن
ای شهر مکه عیـد محمّـد مبارکت!
از سیّــد پیامبــران احتــرام کـن
دوران کفر و ظلم و ضلالت، سر آمده
نـامش بلنـد بـاد کـه پیغمبـر آمده
میلاد احمد عید خداونـدِ سرمد است
عالم ز مقدمش همه خلدِ مُخلد است
از ربِّ کعبه در حـرم کعبه حکم شد
بت‌ها ادب کنید که میلاد احمد است
دوران بردگـی و اســارت تمــام شد
ای دختران زنده به گور، این محمّد است
بت‌هـا نـدا دهنـد به آوازۀ جلی
صلّ علی محمّد و صل علی علی
این یـاور تمــامِ ضعیفـان عـالم است
این منجــی همیشــۀ اولاد آدم است
این رهنمای گمشدگان تـا قیام حشر؛
این شمعِ جمع خلق، رسول مکرم است
این روی انبیـای الهـی به جسم پاک
این پای تا به سر همه روح مجسم است
این طفل نه که صاحب تنزیل بوده است
شاگـرد او معلـم جبرییــل بوده است
وقتی خدا به خلقت کونین داشت دست
ساقــی انبیــاست ز پیمــانه الــست
ایـن بـا خـدای عـزوجل بود هم‌سخن
روزی که صبحی و شب و روزی نبوده است
پیش از رسل رسول خدا بود و بود و بود
بعد از رسل رسول خدا هست و هست و هست
آدم هنوز آب و گلش بود در عدم
او بـود او پیامبــر خالــقِ قِــدَم
تـو تـا قیـام حشـر چـراغ هدایتی
با هر کلام صـاحب اعجـاز و آیتی
تـو تـا ابــد پیامبــران را پیمبری
بر فرد فرد صاحب حکـم و ولایتی
در بین انبیا و امم این شعار ماست
مـا امـت توایــم محمـد عنــایتی
"میثم" مدیحه‌خوان تو بوده است و آل تو
هر چنـد نیست در خـور قـدر و جلال تو
منبع:حسینیه