هر دل که به داغ مصطفی می سوزد
در سوز عزای مجتبی می سوزد
با سوز حسن، دل که حسینی گردید
آنگه به مصیبت رضا می سوزد
وقتی که به یاد مجتبی می گریم
ناگاه به یاد کوچه ها می گریم
با نام حسن به یاد زهرا، امّا
با صلح حسن به کربلا می گریم
از روز ازل خلق شدم چون حسنینی
قلب حسنی دارم و احساس حسینی
از کرب و بلا تا به بقیع هروله دارم
زهرا به دلم ساخته بین الحرمینی