لطف چشمان توست حیدری ام
با نگاه تو از بدی بری ام
آمدم محض گفتن تبریك
با دل عاشق كبوتری ام
فكر كردم كه زود آمده ام
بعد دیدم گدای آخری ام
از ازل تا همیشه مادر جان
مست از این شراب كوثری ام
در روایاتمان نوشته شده
گفته ای تا بهشت می بری ام
تو اگر مادر زمین هستی
پس منم تا همیشه مادری ام
زیر این سقف چادرت یك عمر
سخت مشغول كار نوكری ام
نوكری تو كار و بار من است
مایه ی فخر و اعتبار من است
در نگاهت نبی خدا را دید
در قنوت تو ربنا را دید
بهر تبریك جبرئیل آمد
دست بر سینه انبیا را دید
پدرت پشت درب خانه تان
باگل و هدیه مرتضی را دید
آسمان و زمین پر از گل شد
تا كه روی گل شما را دید
پا به روی زمین زدی و جهان
مادر شاه كربلا را دید
چادرت را تكاندی و خورشید
زیر پایت ستاره ها را دید
آن قدر در حجاب بودی كه
ماه در چادرت حیا را دید
تا ابد سایه گستری مادر
همهٔ عشق حیدری مادر  
تا لبانت به مادرت خندید
بندگان را خدای تو بخشید
چادرت را كه دوخت دست ملك
باقی اش را به روی كعبه كشید
مصطفی جای نقل روی سرت
تكه های ستاره می پاشید
هر كجا مصطفی نظر می كرد
رد پای فرشته را می دید
ناگهان با ملائك آهسته
گفت آرام دخترم خوابید
باز قنداقه را بغل كرد و
گونه ات را به خنده می بوسید
مثل آن لحظه ای كه در معراج
از سر شاخه سیب سرخی چید
بوی یاس تو بر مشام آمد
باز خورشید روی بام آمد
آفتاب قدیم دنیایی
مادر مهربان بابایی
تا همین قدر از تو می گویم
در دو عالم فقط تو زهرایی
تا تو هستی غمی نمی ماند
روز محشر شفیعۀ مایی
ای پناه امام اول ما
ذوالفقار علی اعلایی
با وجودی كه مادری اما
در كرامت چقدر آقایی
بس كه مدیون دست های توام
از كنارت نمی روم جایی
مرتضی تكیه گاه احمد بود
پس تو هم تكیه گاه مولایی
روز محشر كه می شود مادر
چه قدر می شوی تماشایی
تو خودت شافعی ولی آن جا
حامل دست های سقایی
می رسد نغمه ای ز سوی خدا
فاطمه تا بهشت می آیی؟
آن قدر خوب و مهربان هستی
باز هم فكر شیعیان هستی
ماه بی جلوه ی رخت تار است
كار دنیا بدون تو زار است
یوسف مصری از همان اول
سر كویت غلام دربار است
از كرامات دست با كرمت
به شما عالمی بدهكار است
چادرت شهر را مسلمان كرد
از حدیثش جهان خبر دار است
مادر من مواظب خود باش
در مدینه حسود بسیار است
تكیه گاه همیشه ی حیدر
شوهرت بی تو بی علمدار است
روضه ای كه گرفته جانم را
روضه ی سخت درب و دیوار است
دل دنیا گرفت از آهت
ای به قربان صورت ماهت
شاعر : مهدی نظری