دلم به نور حب تو ، به سینه منجلی حسن
تویی امیر کائنات ،به ماسوی ولی حسن
بخوان مرا که گویمت، بلی بلی بلی حسن
تویی عزیز فاطمه ،تویی گل علی حسن
دلم دوباره پر زند ،کنون به سوی سامرا
به سوی سامرا که شد، به دست خصم کربلا
حرم نه خشت و گل بود، رها کن این سخن رها
حرم دل است و دل بود، حریم ذات کبریا
- پنج شنبه
- 12
- بهمن
- 1391
- ساعت
- 7:13
- نوشته شده توسط
- یحیی
ارسال دیدگاه