وقتی غزل ردیف تو را کم می آورد
شعری  برای  درد  فراهم  می آورد
نام تو در کجاوه ای از نور می رسد
شعر مجسمی که مرا  غم  می آورد
بغضی گلوی مرثیه ام را گرفته است
دارد  خبر  ز   ماه  محرم   می آورد
ای مادر ی که فاطمه ی دیگری شدی
تکرا ر  واژه های تو  ماتم  می آورد
تو  مادر  چهار  شهیدی که  نام  تو
داغی عظیم  بر  دل  عالم  می آورد
خورشید آسمان بنی هاشمی که  ماه
در پیشگاه مهر تو سر ، خم می آورد
هر چار فصل باغ دلت گرچه شد خزان
این زخم ها برای تو مرحم  می آورد
آخر چگونه شرح دهم غربت  تو  را
وقتی   توان   قافیه ها  کم  می آورد
شاعر:مجتبی ابوالقاسمی