رفتم من و، هوای تو از سر نمی رود
داغ غمت ز سینهٔ خواهر نمی رود
برخیز تا  رویم  برادر،  که  خواهرت
تنها به سوی روضه مادر،  نمی رود
گر بی تو زینبِ تو کند جای در وطن
از  خجلتش  نزد  پیمبر ،  نمی رود
سوز گلوی خشک تو! اندر لب فرات
ما را ز  یاد  تا  لب  کوثر  نمی رود
پهلوی چاک خورده ات از نیزه و سنان
ما را ز یاد تا صف محشر  نمی رود
تا گوشهٔ لحد شودم جا ز خاطرم
کنج تنور خولی کافر نمی رود
بزم یزید و طشت زر و چوب خیزران
هرگز ز یاد زینب  مضطر  نمی رود
«جودی » ز یاد آن لب خشکیده ات شها
گر در جنان رود لب کوثر نمی رود
شاعر:میرزا عبدالجواد جودی خراسانی