ای كوی تو، كعبه ی خلایق‏
طالع ز رخ تو، صبح صادق
‏ای پایه منبرت فراتر
از کرسی هفت چرخ اختر
تا نام ز ماه و مهر بوده است
خاک در تو ، سپهر بوده است
گفته‏ است خرد، بس آفرینت
صد ها چو «هشام»، خوشه چینت
‏گردش، ز فلك، اشاره از تو
استاد خرد، «زراره» از تو
چون «مومن طاق» از تو آموخت
لب بر لب هر چه مدعی دوخت
‏اندیشه هر آن چه بود مجمل‏
بشنید مفصل از «مُفضّل»
گر طالع «بُختری» خجسته‏ است‏
در حلقه‏ ی درس تو نشسته ا‏ست‏
كی مكتب تو، نظیر دارد؟
صدها چو «ابوبصیر» دارد
تا مشعل علم، «جابر» افروخت‏
بس نكته، خرد كه از وی آموخت‏
شد شهره به دهر، مذهب تو
«حمران» و «ابان»  و مكتب تو
فانی نه،  كه جاودانه‏ ای تو
دریایی و بیكرانه‏ ای تو
ای مذهب تو شهید پرور
ای مکتب تو «مفید» پرور
شاعر:محمد علی مجاهدی