ای گلستان علی رنگ خزان داری چرا؟
 یار هجده ساله ام قد کمان داری چرا؟
 ای بهشتی یاس من بوی بنفشه می دهی
 چهرۀ یاسی به رنگ ارغوان داری چرا؟
 با دو چشم خویش صحبت می کنی این روزها
 لب فرو بستی و مهری بر دهان داری چرا ؟

 " می روم " را بر لبت هر روز جاری می کنی
 این چنین دوری تو با لفظ "بمان" داری چرا؟
 فاطمه بی تو دگر من با که گویم راز خویش
 فکر رفتن بی علی از آشیان داری چرا؟
 عاقبت با من نگفتی ماجرای کوچه را
 یا نگفتی که ز من چهره نهان داری چرا؟
 در وصیت های خود حرف از سنان و نیزه و
 تشنگی و آب و آتش بر زبان داری چرا؟
شاعر : ناصر شهریاری