چون خدا خلقت صدیقۀ کبری می‏کرد
 صورت عصمت خود را متجلی می‏کرد
ازدواج علی و فاطمه با آن برکات
 چشمه‏ای بود که پیوند دو دریا می‏کرد
مرتضی، چشم خدا بود و، خدا را می‏دید
 هر زمان بر رخ زهراش تماشا می‏کرد

گر چه بسیار ز همسایه مرارت ها دید
 بهر همسایه دعا، در دل شب ها می‏کرد
کی روا بود که سیلی خورد از نامحرم
 آن که مخفی رخش از دیدۀ  اعمی می‏کرد
پشت دین تا به ابد راست نمی‏شد دیگر
 گر نه او سینه سپر در بر اعدا می‏کرد
باغ در آتش و، گل پرپر و، بشکسته نهال
 باغبان مُهر به لب، داشت تماشا می‏کرد!
در چنان صحنۀ حساس، پی حفظ امام
 بهترین کار همان بود که زهرا می‏کرد
بهترین لحظۀ ایام (موید) آن بود
 که مدیح علی و فاطمه، انشا می‏کرد
شاعر : سید رضا موید