مخزن سِرّ خدا را چو عدو سینه شکست
 آه برخاست بر افلاک که، آیینه شکست!
این همان آینه‏ی غیب نمای ازلی‏ست
 که در او شعشعه‏ی نور نبیّ ست و ولی ست
 این همان سینه‏ی سیناست که در وادی طور
 صد چو موسی اَرِنی گو نپذیرد به حضور
 این همان طور تجلی ست که هنگام شهود
بر رخ عارف سالک درِ اشراق گشود
 حیف و صد حیف! که این آینه را بشکستند
 درِ اشراق و تجَلّی به رخ ما، بستند
 کاش آن دم که عدو مرکب کین را می‏راند
 قلب هستی به همان دم ز طپیدن، می‏ماند
نوبت دبدبه‏ی دشمن بد اختر بود
 که عدو، دایه‏ی دلسوزتر از مادر بود!
شاعر : محمد علی مجاهدی - پروانه