کوچه ای بی صدا و یک مادر
 عده ای بی حیا و یک مادر
 پسرش داشت صحنه را می دید
 سیلی بی هوا و یک مادر
 نه فقط تازیانه و سیلی
 سیلی و ناسزا و یک مادر
 موی او شد سفید در کوچه
زخم ها طعنه ها و یک مادر
 جای یک دست روی صورت او
 دست نامردها و یک مادر
 کینه دارند از علی این ها
 حملۀ کینه ها و یک مادر
 ناگهان راه خانه را گم کرد
 ناله ای بی صدا و یک مادر
 آخرِ روضه است این جمله
 عده ای بی حیا و یک مادر
شاعر : سید علی محمد نقیب