مناجات با امام حسین (ع)
خود را فدای حضرت ارباب می کنم
این دیده را به عشق تو بی خواب می کنم
اسم مرا گذار فدائی زینبت
چربی دیده را ز غمش آب می کنم

با سر شکستن ای همه ی بود و هست من
مجنون شدن به کوی تو را باب می کنم
هر شب به وقت دیدن عکس حرم حسین
دل را درون عکس حرم قاب می کنم
با دیدن ضریح شما ایها العزیز
گویا نگه به چهره ی مهتاب می کنم
اصلا حسین جنس غمت جنس دیگری است
من جنس دل ز جنس غمت ناب می کنم
زیباترین بهانه ی رحمت تویی حسین
پس من چرا نگاه به ابواب می کنم
در وقت روضه ای همه ی بود و هست من
دل را به سمت داغ تو پرتاب می کنم
سروده جعفر ابوالفتحی