ابر بارونی و من دل کویرم بی‌بی جون!
بیا اونقدَر ببار تا جون بگیرم بی‌بی جون!
حالا که دامن تو قصه پنهون خداست
به کجا حلقه بشه دست فقیرم؟ بی‌بی جون!
شبای قدر که میاد، هم‌نفس فرشته‌ها
توی محراب دلت اَحیا می‌گیرم بی‌بی جون!

اونقدَر پاکی که از پشت بلور دل تو
افتاده نور خدا روی ضمیرم بی‌بی جون!
من فقیری پیش چشمات، یه یتیمم سرِ رات
نگاه مهربونت کرده اسیرم بی‌بی جون!
روزی که دیوه اومد آتیش به خونه‌ت بزنه
کاش بودم تا پیش پای تو بمیرم بی‌بی جون!
چراغ خونه‌ی حیدر! نکنه تنها بری
به ‌خدا بی‌تو من از زندگی سیرم بی‌بی جون!
شاعر : قاسم صرافان