ای نــــــــــماز دلم، ای نــــیاز دلـم           
نـــام زیــبای تــو، راز و نـــیاز دلم
صــفای هــر دلی روح مــناجــات         
شـده از  سـجده ات بر پــا عـــبادات
تـــویی   هـمنشین   رب  کــریمت    
نــمودی  بـا خدا  هــر  دم  مــلاقات
تــو که بـر فـاطمه نـور دو عـینی
هـمه  هــستی   و  جــان  حــسینی
گـل زهـرا، فـدایت، گل زهرا4
ای بــهار حسین، ای قرار حسین       
جــاری  کـوثر  چـشمه  سـار حـسین
هــمیشه  نـــام  تــو  روی  لـبانم          
هــمیشه   یــاد    تــو    آرام   جـــانم
تـــویی گــل حسین و شــهر بانو          
بـه خـاک کـوی تـو جـان می فــشانم
به    فــدای    جــمال   حــیدر ات
بـه   صـفای    دل    پیغمبری ات
گل زهرا، فدایت، گل زهرا 4
ای هــمه هـستی ام، ای مِی مستی ام         
نام شیرین تو، جام سـر مستی ام
بــقیع بــا صــفایت کــعبه جـــــــــان       
بـه سـوی آن بُــوَد جــان محــبان
زیـــارت  تـــو   هــر  دم  آرزویــم         
چـه شود گر مرا سازی تو مهمان
تــا کـه قـبرت بـه اشـک دیده شویم
درد  دلـهای  خـود  بـا  تـو  بـگویم
گل زهرا، فدایت، گل زهرا4
ای هــمه هــستی ام، ای مِی مستی ام        
نام شیرین تو، جــام ســر مستی ام
بـــقیع   بــا   صــفایت   کـعبه  جـان    
بـه  سوی  آن  بُـوَد  جــان  مـحبان
زیـــارت  تـــو   هــر   دم  آرزویــم      
چه شود گر مرا سازی تــو مـهمان
تــا کـه قـبرت بـه اشـک دیده شویم
درد  دلـهای  خـود  بـا  تـو  بـگویم
گل زهرا، فدایت، گل زهرا 4