یــا رب آن مــهدی مــا را بــرسان        
مــــعدن مـــهر و وفـــا را بـــرسان
گــــشته دلهـــا هـــمه دیــــــوانه او        
حــــــامی دیـــــن خـــــدا را برسان
برخیز كه حـــجت خـــدا مــی آیــد         
رحـــمت ز حـــریم كـــبریا مـــی آیــد
از گـلشن عسگری گذر كن كامروز   
بــوی گـل نــرگس از فضــا مـــی آیــد
مـــــنتظران نــــیمه شـــعبان رســـید        
بـــر تـن بی جان جــهان جان رســــید
مـــژده به یاران كه صفا آمده اســـت        
ایـمنی و مهر و وفـــــا آمــــده اســــت
جلوه گـر حُـسن خـداوند ز نـور مهدی اسـت
اهـــل دل را شـــرف درك حـــضور مــهدی است
از خــداوند در ایــن روز و شب بــا بــركت
عــــیدی مــا همه دیـــدار و ظــــهور مــهدی است
بــه ســر غــیر از تــو ســودایی نــدارم      
به دل جـــز تــو تــمنایی نـــدارم
خـــدا داند كــــــه در بـــازار عـــــشقت     
به جــز جان هیچ كالایی نـــدارم
اســــیر پــــنچه دردیـــم بـــــی تـــو      
بــهار آمـــد ولی زردیم بـــی تـــو
اگــر چــشم انتـــظار تــــو نـــبودیم        
در این دنـیا چه می كردیم بی تو؟
یا تو بودن آرزوی هر دلــی اســت       
یاد تو خود زینت هر محفلی است
عشق تو چون ماهتابی پر فــــروغ        
روشنایی هر سرای و منزلی است
نظری كن كه دل غمزدگان شاد شود       
گذری كن كه جهانی ز غم آزاد شود
رفتی و قلب محبان ز جفا ویران شد      
تو بیا تا ز قـدومت هــمه آبــاد شــود
نشـــانم ده جــمال حـــق نــــــمایت      
كـــجایی تـا كـــنم  جـــان  را  فــــدایت
اگــر چه جان مـــن ارزش نـــدارد       
جــز آن چــیزی نــــــدارم رو نــــمایت
اگـــر بـــینم جـــمال دلــــربایــش       
كــــــــنم جان را نثار خـــاك پــــایش
نگــــــردد نـــاامــید از درگــه او         
گـــــــدای  دردمـــند  و   بـــــینوایش
یـــوسف فــاطمه، دسته گل حیدر       
گــــــــل زهــرایی و دلــبر پیــغمبری
تو میان گلها از هــمه زیــباتری       
بــا دو چشــم سیه از همه دل می بری
گل نــرگس دلم مــال تــو بــاشد        
دو چـــــشــمانم بــه دنـــبال تـــو باشـــد
نــمازم دیــدن روی چــو مـاهت       
چه ســـازم قــــبله ام خــال تــــو بــــاشد