امشب مدینه بوی عطر یاس دارد    
ام البنین بر دامنش عــــباس دارد
امشب همه قدسیان محو زمین اند   
محو تـــماشای گــل ام البــنین انـد
بـــگشا در مـــیخانه ایام سه عید است     
بر باده بیفزا که سه عـید سعید است
عید دو امام است و علمدار امام است    
عـید سه شهید است، بگو شهید است
عــــــباس که غیرتش معما گـــردید   
تنها یـــار حـــسین، تـــنها گــــردید
جانبازی و پاسداری عـــاشورا کرد     
تا لایق فــــرزندی زهـــرا گـــردید
دوبــاره موسم میلاد آفـــتاب آمــــد        
به شام تیره غم، روح ماهتاب آمــد
گذشت شام سیاه و رسید وقت سحر        
نــــوید آیــه تــفسیر آفـــتاب آمـــــد
چون صبح دم سوم شعبان گردیــد          
خــورشید رخ حسین، تـابان گـــردید
در نــیمه شب چــهارم شعبان هــم       
مـــــاه رخ عــباس نـــمایان گــــردید
ای نـــــخل بلند استقامت، عــــباس         
ســیراب ز چشمه امامت، عـــــباس
میلاد تو را نوشت تاریخ به خــون      
مــــیلاد شهامت و کرامت، عــــباس
ای آنکه تــویی بر همه کشتی نجات       
سردار حسینی ز مــقام و درجـــات
دست از بدنت جــدا شده بهر حسین           
بر دست بریده ات درود و صــلوات
علـــی یــک دسته گل از یاس آورد            
ز طــــــوبی، شاخه احـــساس آورد
مــــیان بـاغی از گــــلهای زهـــرا                 
خـــــوشا ام الــبنین عـــــــباس آورد