ز داغ من بــــــــبر رَخـــت عـــزا کـــن ای عــلی جـــان
خــدا حــافظ برای مــن دعــا کــن ای عـــــلی جــان
پس از من زخـــــــم های کــینه ســروا مـــی کند بَــهرت
بـــرو خـــود را مــهیای بـــلا کن ای عــــــلی جان
بــدستت مـی سپارم هـستی خـود را گـــل خــــــــــود را
ز جـــان و دل، غــم او را دوا کـــن ای عـــلی جان
بــگو آیــد حـــسن تــا من زنــم بــوسه بــه لـــــــبهایش
تــو پــاک اشــک از عذرا مجتبی کــن ای علی جان
نـــهد بر ســـینه ام تـــا ســر بــگیرم بــوسه از حــنجر
تـــو عــشقم را حسینم را صــدا کــن ای عــلی جان
بـــرای مــاندن نهضت پس از خــون حـــــــسین مـــن
تـــو زینب را ســفیر کــربلا کـــن ای عــــلی جــان
مـــقرر گــشته بـر تو صـبر و غـربـت، ور نه می گفتم
کــه اول میــخ را از در جـــدا کن ای عـــــلی جــان