خواهم ز خدا که بی ولایم نکند                             
غرق گنهم ولی رهایم نکند
یک خواسته  دارم از خدای تو حسین                    
در هر دو جهان از تو جدایم نکند
فروغ چشم پر آبم حسین است                    
دلیل این که بی تابم حسین است
اگر چه نوکری نا چیز هستم                       
خدا را شکر اربابم حسین است
مات عطش تو کائنات است حسین       
آتش بدل آب فرات است حسین
لب تشنه لب آب روان جان دادی             
با آن که لبت آب حیات است حسین
پیوسته نوای یا حسین است مرا                      
دارم همه چیز تا حسین است مرا
چون فطروس و حر امید بخشش دارم                 
وقتی سرو کار با حسین است مرا
یا رب به حسین و خون رخسار حسین               
ما را برسان به فیض دربار حسین
آندم که بما لحظۀ آخر باشد                          
کن قسمت ما تو فیض دیدار حسین
در کشور دل ما فرمانروا حسین است                     
آنکه گره گشاید از کار ما حسین است
آن کس که روز عاشورا در کربلای خونین       
داده به خلق عالم درس وفا حسین است
سر سبزی ما زا چمن عاشوراست            
در نای شهیدان سخن عاشوراست
فرمود امام ما دوام نهضت                         
در زنده نگه داشتن عاشوراست
تا خانه تو قبله راز است حسین                    
ما را به درت رو ی نیاز است حسین
گردد در کعبه باز سالی یک بار           
وین خانه درش همیشه باز است
                              
محرم آمد و ماه عزا شد          
 عزیز فاطمه صاحب عزا شد
رسیده کاروان با خرمن گل              
پی هر گل یکی شوریده بلبل
عزیز فاطمه با چشم گریان                          
سر عباس خود دارد به دامان