عباس چو از جام عطش باده گرفت   
آزادگـــــی از امام آزاده گرفت
افتــــــــــــاد دو بازوی رشیدش اما   
با دست فتاده دست افتاده گرفت
سر بازی سر کوی وفا عباس است   
آینــــــــــــــــــۀ ایثار و حیا عباس است
آن کـــــه به ره مکتب دین و قرآن     
دست و سر و جان کرد فدا عباس است
وِردِ لب مردان جهان مردی اوست  
ذکر دل و جان عاشقان مردی اوست
تـــاریخ عطش ناک دل شیعه هنوز    
سیــــــراب شریعۀ جوانمردی اوست
بـــــود امیدم تا مرا یاری کنی      
ســـــــالها بعدم علمداری کنی
ای دریغــــــا شد امیدم نا امید   
بـــی برادر گشتم و پُشتم خمید
یا رب مددی که ره به جانان ببرم   
ایـن آب روان بهر طفلان ببرم
دادم بــــــه سکینه وعدۀ آب روان   
گر دست نباشدم به داندان ببرم
گــــــــر نشد آب میسر گردد  
گـــــــو عمو جان به حرم بگردد
آب ما کی زعدو می خواهیم     
ما در این دشت عمو می خواهیم
گل ام البنین عباس، مه روی زمین عباس
تو عالم را ببین عباس، گرفتارم ببین عباس
به قربان رخ ماهت، فدای ناله و آهت
سکینه چشم براهت عمو دارم عمو عباس