• پنج شنبه 9 فروردین 03


شعر روضه حضرت زینب(خودم دیدم که صحرا لاله گون شد)

16755
43

خودم دیدم که صحرا لاله گون شد     
زمین از خون یاران غرق خون بود
خـــــــــــودم دیدم فضای آسمانها   
پــــــــــــــــر از انا الیه راجعون شد
خـــــودم دیدم که نور چشم زهرا    
جراحــــــــات تنش از حد فزون شد
خـــودم دیدم که بر هر برگ لاله    
نوشته ایـــن سخن با خطا خون بود
گلــی گم کرده ام می جویم او را    
به هر گــل می رسم می بویم او را
اگــــــــــر چه در کنار نهر علقَم     
ز گـــــــــریه منع کردم خواهرم را
خودم دیدم که زهرا ناله می کرد      
خــــــــــودم دیدم سرشک مادرم را
مکن منعـــــــم اگر با اینهمه داغ     
زنـــــــــــم بر چوبۀ محمل سرم را
گلــی گم کرده ام می جویم او را     
 به هر گــل می رسم می بویم او را
خــــودم دیدم که دلها مرده بودند     
خــــــــــودم دیدم همه افسرده بودند
خــــودم دیدم کبوترهای معصوم    
همـــــــــه سر زیر پرها برده بودند
خـــــــــــودم دیدم که گلهای نبوت  
ز بــــــی آبی همه پژمرده بودند
همان جــــــایی که فرزندان زهرا     
بجـــرم عشق سیلی خورده بودند
گلــــی گم کرده ام می جویم او را   
به هر گل می رسم می بویم او را
خـودم دیدم زمین دریای خون بود  
خـودم دیدم که عالم لاله گون بود
خـــــــــودم دیدم گلوی اصغرم را    
خـــــــودم در بر کشیدم اکبرم را
خــــودم دیدم حسینم تشنه جان داد   
 چه جـــــانی بر لب آب روان داد
خــــــــــــودم دیدم کنار نعش اکبر     
حسینـــــــم می زد بر سر و سینه
خــــــــــــــودم دیدم ز بالای بلندی   
کــــــه محبوب خدا را سر بریدن
خـــــــــــودم دیدم طناب ظلم بستن  
به دست و بازوی آن شیر زن ها
میــــــــان این همه گلگون کفن ها   
کنــــــون من مانده ام تنهای تنها
کنـــــــــــار قتـــــــلگه آمد به یادم   
کــــه بی خود گشتم و از پا فتادم
بــــــــــــه رگهی برادر بوس دادم   
 بــــــــه جای مادرم زهرا حسینم


 

  • پنج شنبه
  • 10
  • اسفند
  • 1391
  • ساعت
  • 7:21
  • نوشته شده توسط
  • یحیی

برای بارگذاری فایل در سایت اکانت مداحی بسازید



ارسال دیدگاه



ورود با حساب گوگل

ورود کاربران