روزا بی تو شبیهه شام تاره
دلم  آروم نداره،بی قراره
یکی کاشکی اَزَت خبر بیاره
کجایی همه ی دار و ندارم
بهار اُمد، بهارم
توی سینه ام، یه قلب خسته از زمونه دارم
دلم برات می خونه تو کجایی
چشام کاسه ی خونه تو کجایی
با خنده ات همه آسمون می خنده
گل بارون می خنده
تو که شادی، گل های باغچه ی خونه مون می خنده
باگریه ات کار دنیا اشک و آهه
برام خنده گناهه،غم نبینی
اگه گریه کنی روزم سیاهه
دلم برات می خونه تو کجایی
چشام کاسه ی خونه تو کجایی
گمون کنم بدونم كه کجایی
تو مجلس عزایی
یامدینه هلاک گریه های بی صدایی
تو دستات پر زخمیه کبوتر
تو چشمات غم حیدر
باعمامه ات، داری می گیری خون از لب مادر
مادر برات می خون تو کجایی
چشام کاسه خونه تو کجایی
چشای مرتضی چشمه ی زمزم
داره می باره نم نم
می گه زهرا، چقدره خوش بودیم منو تو با هم
تو آسمون من تا زد سپیده
رسیدی قد كشیده
ولی امشب داری میری با این قد خمیده
دلم برات می خونه نرو زهرا
چشام كاسه ی خونه نرو زهرا
ممنونم اگر نروی
میمیرم اگر بروی
من ماندم و زینب تو
خون می چكد از لب تو
زهرا مرو
داغت كه با سكوت سبك تر نمی شود
حرفی بزن جواب كه با سر نمی شود
حرفی بزن تعریف كن از اول تنهایی ات بگو
می دونی خانم یتیم بزرگ شد،به خاطر همین برا بچه هاش خیلی گریه كرد
حرفی بزن تعریف كن از اول تنهایی ات بگو
از هیچ كس برای تو مادر نمی شود
از آفتاب آن طرف شهر، از اُحد
از اشك زیر سایه كه دیگر نمی شود
از مردم از عیادتشان راستی بگو
كی گفته بود فاطمه بهتر نمی شود
باآیه آیه ی عمرت نوشته ای
بی خود مقام فاطمه كوثر نمی شود
من هیچ محض خاطر این بچه ها بمان
باشد دوباره فاطمه با سر نمی شود
باید برم،بمونم غربت تو رو ببینم
می خواهم از غمت نخورم بر زمین
ولی هر بار میرسم جلوی در نمی شود
در بسترت به چشم من انگار زینبی
آدم سه ماهه این همه لاغر نمی شود