شهر به شهر کو به کو در طلبت شتافتم  
خانه به خانه در به در جسمت و نیافتم
آه ، که تار و پود آن رفت به باد عاشقی    
جامه ی تقوا که من در همه عمر بافتم
بر دل من ز بس که جا تنگ شد از جداییت  
بی تو به دست خویشتن سینه ی خود شکافتم
از تف آتش غمم صد ره اگر چه تافتی    
آیینه سان به هیچ سو ، روز ِ تو بر نتافتم
یک ره از و نشد مرا کار دل حزین روا
هاتف اگر چه عمرها در ره او شتافتم
شاعر:هاتف