تا شمع خبر از سحر خویش ندارد            
پروانه ز پر سوختم اندیش ندارد
پروانه که در محفل  معشوق دهد جان      
اندیشه ز جان باختن خویش ندارد
پروانه ی پر سوخته می نالد از این غم    
کاو زین دو پر سوخته پری بیش ندارد
ای شمع فروزان ولایت نظری کن      
پروانه ی تو جز جگر ریش ندارد
بس نیش زبان ب ردل مجروح رسیده  
خون گشته و تاب سخن نیش ندارد
بر آه دل سوخته ای شاه نگاهی       
جز آه دل سوخته درویش ندارد
بر هاشمی سوخته جان لطف و عطایی
کاو غیر ثنایی تو دگر کیش ندارد
شاعر:هاشمی