وقتی میان صحن رضا می زنم قدم
الحق که بین کرببلا می زنم قدم
یا صاحب الزمان همه جا در حریم عشق
انگار پشت پای شما می زنم قدم
شاعر : اسماعیل شبرنگ
مطاف آسمانه ها مرقد تو
دوچشمم خیره سوی گنبد تو
خدا را شکر اسمم را نوشتند
میان زائران مشهد تو
شاعر : اسماعیل شبرنگ
نبر آقا مرا از یاد امشب
رسان بر نوکرت امداد امشب
قرار من و تو یوسف زهرا
کنار پنجره فولاد امشب
شاعر : اسماعیل شبرنگ
منم و صحن وسرای تو رضا
در دلم حال و هوای تو رضا
گرنرفتم سوی شش گوشه ، ولی..
آمدم کرببلای تو رضا
شاعر : اسماعیل شبرنگ
ذکر تو شور و نوایی دیگر است
مرقدت صحن و سرایی دیگر است
هر حیاطش مثل بین الحرمین
مشهد تو کربلایی دیگراست
شاعر : اسماعیل شبرنگ
عمری از عشق حسین دم می زنیم
باحسین آتش به عالم می زنیم
ذکر او آهنگ لب های من است
کربلایش خواب شب های من است
وقتی از غصه لبالب می شوم
روضه خوان عشق زینب می شوم
خلقت من از محرم پا گرفت
کام من را تربت مولا گرفت
روز اول سجده ام بهر خدا
بوده روی تربت کرببلا
تا همیشه خواب و رویایم حسین
زندگی و دین ودنیایم حسین
من که حالا مُحرم کویش شدم
روضه خوان بزم دلجویش شدم
حال اگر من گشته ام سینه زنش
روضه خوان زخم های بر تنش
گر به سینه می زنم من سنگ او
آخر عمری گشته ام دلتنگ او
من اگر بر عشق ارباب عاشقم
مادرش زهرا نموده لایقم
گر دل من غرق شور و زمزمه ست
این همه از لطف بی بی فاطمه ست
مادرم ممنون که نابم کرده ای
ج
زندگی با حبّ زهراست که ارزش دارد
نفسم بادم یا فاطمه سازش دارد
پای این نوکری أم دیده ام امضایت را
من بمیرم چقدَر دست تو لرزش دارد
شاعر : اسماعیل شبرنگ
دلم گشته کویر تفته آقا
دگر صبر دلم سررفته آقا
نشد که زائر روی تو باشم
غروب جمعه ی این هفته آقا
شاعر : اسماعیل شبرنگ
باذکر حسین مستی آغاز کنید
با گریه بر او عشق خودابراز کنید
از خانه ی دل تا که سلامی بدهید
یک پنجره رو به کربلا باز کنید
شاعر : اسماعیل شبرنگ
به دل دارم هوای نینوا را
هوای قبر شاه سر جدا را
میان روضه ها حس می کند دل
شمیم سیب سرخ کربلا را
شاعر : اسماعیل شبرنگ
عشقت مرا به مرز جنونم کشانده است
کار مرا ببین به کجا که رسانده است
این جمعه هم گذشت چنان جمعه¬های قبل
امّا هنوز دیده به راه تو مانده است
صبرم ز دست رفت و توان از دو پای من
دیگر به جان خسته قراری نمانده است
ای روضه خوانِ تشنه لب دشت کربلا
جانسوزتر ز روضه¬ی تو کس نخوانده است
دادی سلام آن شه شیب الخضیب را
از این سلام دیده و دل خون فشانده است
شاعر : عابدین کاظمی
تا کی در انتظارت، یابن الحسن بمانم
تا کی ز هجر رویت، از دیده خون فشانم
ترسم بمیرم آخر، روی تو را نبینم
جاریست اشک حسرت، هر شب ز دیدگانم
ماه محرّم آمد، امّا نیامدی تو
برگو کجاست جایت، راهی بده نشانم
ای ماه بی قرینه، ای زائر مدینه
کی می شود بیایی، برگوی تا بدانم
در سینه آه دارم، دیده به راه دارم
افتاده ام من از پا، بر لب رسیده جانم
در جستجوی کویت، از پا نمی نشینم
بی آشیانه همچون، جمع کبوترانمش
شاعر : عابدین کاظمی
دوباره جمعه رسید و قرار دارم من
ز هجر یار دلی بیقرار دارم من
به راه مانده دو چشمم مگر که باز آید
امید دیدن یک تکسوار دارم من
دل خزان شده من به رنگ پائیز است
هوای دیدن گل در بهار دارم من
به انتظار نشستم تمام عمرم را
به سینه داغ غم هجر یار دارم من
ز دست رفته قرارم اگر، ز شوق اوست
و گر نه با کس دیگر چه کار دارم من
شاعر : عابدین کاظمی
درون سینه¬ام شوری به پا کن
مرا دردیست دردم را دوا کن
دلم خواهد شبی رویت ببینم
بیا و حاجت دل را روا کن
اگر چه گُل ندارد پشت یا رو
گل زهرا شبی هم رو به ما کن
نماز عشق می¬خوانی تو هر شب
مرا هم در نماز خود دعا کن
به دنبال تو در هر جا روانم
مرا با خیمه¬ی خود آشنا کن
تو بر هر درد درمانی دلم را
به هر دردی که خواهی مبتلا کن
نمی¬دانم بقیع یا کربلایی
به هر جایی که هستی یاد ما کن
فقط یک آرزو در سینه دارم
مرا هم زائر کرب و بلا کن
شاعر : عابدین کاظمی
دلم خواهد محرّم با تو باشم
میان خیمه¬ی غم با تو باشم
دلم خواهد گل زیبای زهرا
همیشه مثل شبنم با تو باشم
دلم خواهد غبار راه گردم
به دنبالت دمادم با تو باشم
شبی ما را ببر شش گوشه امّا
در آن شش گوشه هر دم با تو باشم
بخوانی روضه و من هم ز دیده
بریزم اشک نم نم با تو باشم
مکن از خیل مشتاقان جدایم
دلم خواهد که من هم با تو باشم
شاعر : عابدین کاظمی
دوباره بوی محرّم اومده
دوباره بهار ماتم اومده
اومدیم حلقه بر این در بزنیم
اومدیم به سینه و سر بزنیم
اومدیم گریه کنیم برای تو
برای غربت بچه¬های تو
مثل¬خیمه¬هات¬دلی-سوخته داریم
ازغمت سینه¬ای افروخته داریم
دلامون تنگِ امام زمونه
کاش بیادروضه برامون بخونه
دلای عاشق ما هوایی شد
یاحسین گفتیم و کربلایی شد
شاعر : عابدین کاظمی
لالایی بخواب ستاره
چشم بزار رو هم دوباره
غم نخور عزیز مادر
عمو رفته آب بیاره
پیش گهوارت می-مونم
لالایی برات می-خونم
خشکیده لب و زبونت
تشنه¬ی آبی می-دونم
خیمه¬ها قحطی آبه
همه دلا کبابه
اون دلی که سوخته بیشتر
دل مادرت ربابه
دعا کن بارون بگیره
دل آسمون بگیره
بباره بارون رو لبهات
تا دوباره جون بگیره
غم می¬شینه رو دل من
وقتی چشماتو می¬بندی
تو بگو چی کار کنم من
تا کمی به روم بخندی
لبات از عطش کبوده
می¬دونم تشنه¬ی آبی
لالایی برات می-خونم
که شاید کمی بخوابی
شاعر : عابدین کاظمی
عمریست که من در به در کوی حسینم
با پای دلم زائر بین الحرمینم
آمیخته با کرب¬و¬بلا آب و گل من
زان روست که آتش زده برجان ودل من
آن مرقد شش گوشه مرا باغ جنان است
فردوس برین را که بگویند همان است
دانی که در آن دشت بلاخیز چه ها شد
بگذار بگویم که چه در کرب¬و¬بلا شد
آنجا لب تشنه سر ارباب بریدند
آتش به خیام حرم الله کشیدند
بر پیکر بی جان حسین اسب دواندند
با تیغ و سنان بر بدنش فاتحه خواندند
آن پیکرصدچاک نه¬غسل ونه کفن داشت
نی کهنه¬ی پیراهن ونی سربه¬بدن داشت
زینب به سر و سینه زنان هروله می¬کرد
با جد خود از مردم کوفه گله می¬کرد
آمد بر گودال چو با قد خمیده
زد با دل خون بوسه به رگ¬های بریده
می¬گفت به آن پار
گشته ام مجنون و لیلای منی
خوش به حال من که آقای منی
بهتر از تو نیست آقایی مرا
نیست غیر از درگهت جایی مرا
طفل بودم عاشق نامت شدم
چون کبوتر ساکن بامت شدم
عاشق نام تو بودن عار نیست
با کلام این و آنم کار نیست
من حسینی بودم از روز نخست
نیست غیر از این مرا راه درست
از دلم مهر تو کی بیرون شود
هرکه مجنون توشدمجنون شود
کربلایت کرده دیوانه مرا
سوخته چون بال پروانه مرا
اشتباهی نیست جنت کربلاست
درحقیقت این کجاو آن کجاست
بر زبان آوردن نام بهشت
پیش نام کربلازشت است زشت
حضرت ارباب ده توشه مرا
رزویم کن مرقد شش گوشه را
شاعر : عابدین کاظمی
هنگام عزاي تو بپا ساختن است
همچون علي اصغر به تو دلباختن است
افتاد سري ز روي ني ، يعني كه
مقصود به پاي تو سر انداختن است
شاعر : اصغر چرمی
◾️امام سجاد◾️
باز خواهم دمی از کرب و بلا یاد کنم
بغض را از قفس حنجره آزاد کنم
قامت اشکِ من از روضه ی الشام شکست
یاد غمهای دل حضرت سجاد کنم!
محرابی
#شهادت_امام_سجاد_ع
آسمان مرثیه خوان است و زمین غرقِ غم است
هر چه از غربتِ او گریه کنیم باز کم است
آنچنان شعله کشد آتشِ حزنش به جهان
این چه داغیست که عالم همه جا در الم است!
#هستی_محرابی
