هر چه مشغول خودم غافل از آقای خودم
آنچه مشغول توام یاور فردای خوردم
من به خود نامَدَم اینجا که به خود خرج شوم
بی تو ای صاحب من فانیِ دنیای خودم
خیر دنیای من ای دوست فقط طاعت توست
پس به همراهی تو ناصر عقبای خودم
جز به "قو انفسکم" نوبت "اهلیکم" نیست
بیش تر از دگران ضامن تقوای خودم
نیت خالص اگر حاصل این دل نشود
گر دَم از عرش زنم باز سر جای خودم
من به جز نوکری ات عمر گران را ندهم
یارم آقاست و من نوکر آقای خودم
هر که بهر کسی گردد من در پی تو
در پی گمشدۀ این دل شیدای خودم
از خدا خواسته ام تا ز تو غافل نشوم
پس نجاتم بده از چون و چراهای خودم
با نگاهی تو مرا پاک ز عصیانم کن
تا شَوَم خاکِ رَه سید و مولای خودم
زندگی طعم تو گیرد به صفایت سوگند
گر حراست کنم از منصبِ والای خودم
کربلایی نکند وعده بسیار مرا
تو بگو می بَرَمت باز به امضای خودم