شعله برارم ز جگر گریه کنم زار زنم
ناله و فریاد کنم بر در و دیوار زنم
جامه به تن چاک کنم بر سر خود خاک کنم
چنگ زنم بر جگر از زخمی دل تار زنم
دیده چو دریا کنم و خیمه به صحرا فکنم
بلکه شبی بوسه به بیت الحرم یار زنم
چهره بر آن خاک نهم سر شکنم جان بدهم
ناله و فریاد ز دل در غم دلدار زنم
رو سوی آن خانه کنم همت مردانه کنم
همچو زنان در حرمش شیون بسیار زنم
ناله ای وای حسین از دل دیوانه کشم
سر به رواقش شکنم لطمه به رخسار زنم
مرقد اون شمع من و مرحم پروانه او
سوزم و پرواز کنان ناله دگر بار زنم
سینه پر از خون جگر اشک فشان از بصرم
داده غم یار به هر کوچه و بازار زنم
مست می یار شدم عاشق این دار شدم
دم همه دم با نفس میثم تمار زنم
کاش فراتم به نظر آتش سوزنده شود
تا عوض آب روان بر شرر نار زنم