سحرای حرم تو هیچ جای عالم نداره
پیش گنبد طلایی حتی كعبه كم میاره
می زنم می می می از جامت
گشته دل دل دل در دامت
دلم از تو جون گرفته از تو آب و دون گرفته
منو بی تو زنده بودن خدا اون روز نیاره
می زنم پر پر پر سوی تو
گشته دل دل دل آهوی تو
بی تو آشیون ندارم تویی همزبون و یارم
پیش پای زائر تو سرمو هدیه میارم
تو كه شاه مهربونی با گداها هم زبونی
تا كه بنده تو حسینم با كسی كار ندارم
توی ایوون طلایی شده كار من گدایی
پادشاهی رو نمی خوام تا كه بنده ام به این در
می ریزه عشق عشق عشق از چشمات
دخیل دل دل دل تو دستات