لالۀ سرخِ آل اطهارم۲                    
نوک نی هجده دسته گل دارم
فخر دینم من، عابدینم من۲
من که گریان در شهر و صحرایم       
یادگار فرزند زهرایم
شامیان بر آزار من خیزید                   
سنگ و خاکستر بر سرم ریزید
فخر دینم من، عابدینم من۲
شََّر دشمن را بر ملا کردم              
شام ویران را کربلا کردم
عمّه ام روی ناقه بنشسته              
او در آزار و دست من بسته
فخر دینم من، عابدینم من۲
از این غل و زنجیرم۲                  
رأس بابا را، در بقل گیرم ۲
لالۀ سرخ آل  اطهارم ۲                          
نوک نی هجده دسته گل دارم
فخر دینم من، عابدینم من۲
گه روم بزم پور مرجانه۲                        
گه به زندانم، گه به ویرانه۲
شمر دون غل بر، دست و پایم زد          
خنده بر اشکِ عمّه هایم زد
فخر دینم من، عابدینم من۲