سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم     
دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم
گاه پروانه صفت سوختم از هجر رضا          
گاه شمع مرا سینه ی سوزان چه کنم
سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم     
دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم
آرزویم یبه جهان دیدن روی پسر است      
سوختم سوختم از آتش هجران چه کنم
سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم      
دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم
کنج زندان بلا گشته زهجران رضا             
تیره تر روز من از شام غریبان چه کنم
سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم   
دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم
نه رفیقی به جز از دانه ی زنجیر مرا           
نه انیسی به جز از ناله و افغان چه کنم
سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم    
دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم
به خداد دوری معصومه و هجران رضا        
می کشد عاقبتم گوشه ی زندان چه کنم
سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم    
دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم
از وطن کرده مرا دور ، جفای هارون          
من دل خسته ی سر گشته ی هجران چه کنم
سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم     
دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم
گلی از خار ندید این همه آزار که من         
دیدم از طعنه ی این مردم نادان چه کنم
سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم    
دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم
سرنگون کاش می شد خانه ی هارون پلید
                             
که چنین کرد مرا بی سر و سامان چه کنم