متاب ای مه بر جهان که امشب، علیِ اعلی عزا دار است۲
غــــــــــریبی در پشت درهای بستۀ حجره سر به دیوار است
ندا آید ز آسمـــــــــــــــــان که شامِ فراق و هنگام دیدار است
فروغ صبح جوانی در پیـــــــش چشم او چون شب تار است
فتاده تنها و دلخسته(۲)، کتـــــــــــــــــاب عمرش شود بسته
آه       و       واویلا،       آه        و        واویلا       ۲
بیــــا مادر در برم که دگر، نی نمانده مرا طاقتی بر تن ۲
بیا مــــــــــادر در برم بنشین، غربتم بنگر، گریه کن بر من
بیا مادر من فـــدای تو و غصه های تو و روی گلگونت۲
بیا تا من لحظه ای نهــــــم سر به سینۀ مجروح و پُر خونت
بیا مادر در برم امشب (۲) بــــــــــــــه همراه عمه ام زینب
آه    و     واویلا   
آه     و    واویلا