ماه محرم آمده باید دگرشوم
باید به هم بریزم وزیر وزبرشوم
یر مجسم است محرم بعید نیست
این ماه تا ابد تهی از هرچه شر شود
حتی اگر یزیدیم ودر سپاه کفر
چون حر بعید نیست شهید نظر شوم
شب با یزید باشم و فردای انتخاب
قربانی حسین نخستین نفر شوم
ماه محرم است که بی تاب جستجو
درخود همه فرو روم از خویش بر شوم
وقتش رسیده است بگیرم علم به دوش
تکیه به تکیه سینه زنان نوحه گر شوم
وقتش رسیده است که چون باد روضه خوان
کوچه به کوچه مویه کنان در به در شوم
وقتش رسیده است خرابه خرابه آه
وقتش رسیده لاله کوه و کمر شوم
باید که بی خبر شوم از هر چه هست ونیست
کز ماجرای خون خدا باخبر شوم
بی موج گریه چشم دراین ماه حفره ای است
باید که سرخ لایق چشمان تر شوم
آتش گرفته خیمه دلهای کربلا
سینه به سینه سوز شوم شعله ور شوم
بارانی است دیده خاتون اهل بیت
چشم به چشمه اشک شوم در به در شوم
وقتش رسیده است که آیینه دار شمس
وقتش رسیده است غلام قمر شوم
وقتش رسیده خطبه شوم خطبه ای بلیغ
وقتش رسیده شعر شوم شعر تر شوم
وقتش رسیده شاعر وشمشیر هو هلا
وقتش رسیده شیر شوم شیر نر شوم
آه ماه محرم آمد و محرم شدم به تیغ
آماده ام که محرم خون و خطر شوم
وقتش رسیده است که آیینه دار شمس
وقتش رسیده است غلام قمر شوم
دور سر بریده ی تن پاره ی بتول
پرواز را كبوتر بی بال و پر شوم
تشییع دست های علمدار آب را
وقتش رسیده است که آسیمه سر شوم
باناله های حضرت سجاد از سحر
تا شام سرخ آمده ام همسفر شوم
ماه محرم است و نماز حسین را
آماده ام حواله اگر شد سپر شوم
وقتش رسیده است یزید پلید را
همچون زبان زینب کبری تشر شوم
وقتش رسیده حرمله نابکار را
گردن به تسمه گیرم و تیر وتبر شوم
مرد خدا به غیر شهادت هنر نداشت
وقتش رسیده که اهل هنر شوم
ماه محرم آمده پا در رکاب خون
درخون خویش آمده ام مستقر شوم
بر چشم دشمنان قسم خورده علی
مانند تیر آمده ام کارگر شوم
ماه محرم آمده افسوس می رود
آماده ام که راهی ماه صفر شوم