خصم بر کف چو تازیانه گرفت



تـن پــاک تـو را نشانه گرفت



شعله‌ای کز حریم تو برخاست



از دل مصطفــی زبانـه گرفت

شب قتل علی همان شب بود



که ز دستش تو را زمانه گرفت



جان خود را نهاد در دل خاک



با تـو در قبـر، آشیانه گـرفت



دسـت پیغمبــر خـدا لـرزید



تا تـو را از علی شبانـه گرفت



بشکنـد دست آن جنـایت‌کار



که تـو را زیـر تازیانـه گـرفت



ای که جبریـل بـر زیـارت تو



اذن از خالــق یگانـه گـرفت



به چه تقصیر، جـان پـاکت را



خصم در بیـن آستـانه گرفت؟



جگـر سنـگ بــر علـی سوزد



که عزا بر تـو مخفیـانه گرفت



شیعـه آن روزهـا که روز نبود



کوه درد تو را بـه شانه گرفت



شیعه عمری بـه یاد غربت تو



بهـر گریه دلش بهانـه گرفت



شیعه تا هست در جگر سوزش

شاعر:میثم