چشمم ز گريه حسرت درياست مادر

قلبم به سينه گرم واويلاست مادر

 

بي مادري سخت است سنگين است آري

مادر كه باشد زندگي زيباست مادر

هرچند از كوچه به من چيزي نگفتي

اين چشم هاي بسته خود گوياست مادر

 

يعني كه دستي بر رخت كرده جسارت

آثار سيلي بر رخت پيداست مادر

 

اين كه نهاده سر به زانوي غريبي

ميگريد اما بي صدا باباست مادر

 

از گريه چشمان حسينت ارغواني است

يك كربلا غم در دلش پيداست مادر

 

تا فرصتي باقيست چون گل در برش گير

چون مهلت ما تا همين فرداست مادر

 

تابوت و لبخندت برايم كرده روشن

فردا اجل در غم سراي ماست مادر

 

سيد محمد جوادي